Acı Ceviz

Geçen zaman taslari yorsa da ruh diri. Degismeyen bir öz var. Sehrin dili olsa da anlatsa yasadiklarini. Fetih günlerini, sevinçleri, bayram günlerini; sonra yikimlari, yanginlari, acilari… Hâsili iyi günleri, kötü günleri bir bir anlatsa sehir. Kimler geldi kimler geçti? Su sadirvan, su kubbeler, su minareler mazide olup bitenlere tanik. Gün gelir de toprak için için kaynar. Kayalar, taslar yol verir. Siril siril bir akis… Suda ay isigi savkir. Sehirde kurumus çesmeler senlenir. Bahçede agaçlar yeniden dala, yapraga durur.Umut çiçeklenir.Aci Ceviz, Sen Boyacilar, Tespih, Suya Dogru, Bizim Mahalle, Bag Bozgunu, Bir Umut, Kimsesiz, Okul Yolu, Gönül Sohbet Ister, Kuyu, Dirilis Aydinliginda, Çanakkale Içinde, Ana Ogul, Ey Hayat, Gün Aksamlidir, Istanbul Istanbul, Amele Pazari isimli hikâyeleriyle hayata ve insana dogru içten bir yolculuk…(Tanitim Bülteninden)