Alaçatı'da Aşk

Alaçati'nin, kekik kokulu rüzgârlariyla, günesin erittigi renkleriyle, insanlarinin sicakligiyla hep arka planda durdugu, hayattan büyük yanilsamalarin sarmalinda yasanan, sonsuz bir askin öyküsü. Yürüyorlardi, Alaçati'nin Ege günesiyle yikanmis yollarinda. Yol kenarlarina dizelenmis zafer çelenkleri gibi katirtirnaklari, mimozalar, süpürgeotlari selamliyordu onlari. Daracik, kirma tas döseli sokaklarin iki yanindaki evlerin cumbali pencere pervazlarina dolanmis yaseminler, tas duvarlarin arkasinda kalan avlularin içinde yükselen narlarin, incirlerin arasindan sarkan hanimelleri, begonviller, hepsi birden egiliyor, katilmaya zorluyordu onlari katiksiz yasama sevinçlerine. "Doganin bayram yerindeymisçesine yasarsin burada" diyordu ona. "Yalniz kalmaya, içine kapanmaya, elem duymaya hakkin yoktur. Doga seni bütün varliklariyla kusatir, içine alir. Geceleri bile kokulariyla uykuna girer, düslerine kadar sizar, kendi basina birakmaz seni."Ince Kapak: