Babam Aşkale'ye Gitmedi

Arus, ardindan bir kova su dökmüstü, 'Ben de geleyim subeye' demisti. Baret kabul etmemisti. Köseden son kez görmüstü Hilda ile Arus'un yüzlerini. Üç buçuk sene sonra dönüsünde artik bulamamisti o yüzleri. Bu cansiz kütleyi Ada'daki evle kiyaslamak mümkün degildi. Çinde birinin yasayip yasamadigini bile bilmiyoru. 'Babamin babasi yaptirdi bunu. Kendisi toprak oldu, babam toprak oldu, amcam toprak oldu. Bu toprakla, bu tasla yaptilar. Yikilirsa yikilsin. O da yeniden tas olsun, toprak olsun. Böyle kalsin, yikilsin. Ama yikilmayacak. Kalacak, dünyanin sonuna kadar kalacak. Bin sene sonra da buraya gelen, temellerini görecek, bak burda bir ev varmis, insanlar yasamis, diyecek. Duvarin içinde baca deligini görecek, büyükannemin yaktigi odunun isini, parmaklariyla silecek. Bu bir piramit degil, bir karinca yuvasi!'