Ben Bir Taşım

Müge Tuzcuoglu: Kimligimdeki dogum yilim 1983; 12 Eylül askerî darbesi ailem ve memleketimdeki derin izlerini, 80' dogumlu bütün gençlerde oldugu gibi, bugün bile üzerimde barindirir. Ankara'da geçen bütün okul hayatimi, Dil ve Tarih-Cografya Fakültesi'ndeki Antropoloji egitimi ile bitirdim. Hayatimi etkileyen dönemlerden biri, 2002-2007 arasinda Evrensel gazetesinde gazeteci olarak çalismamdir. Bir diger dönüm noktasi ise Ankara'yi, okulu ve gazeteciligi birden anlamsiz bulup biraktiran bir baska olaydi: Ugur Kaymaz'in öldürülmesi. Onun haberini yapmak artik bana yetmiyordu ve böylelikle 2'008'de Diyarbakir'a aldigim otobüs biletinin temeli hazirlanmisti. 3 yila yakin bir süredir Diyarbakir'dayim. Hopali-Laz bir genç kadin olarak Diyarbakir'da çocuklarla çalisiyorum. Halen, yoksullukla ilgili çalismalar yürüten Sarmasik Dernegi'nde yöneticilik yapiyorum. Bütün bunlarin yani sira; benim en öz geçmis ve gelecegimi; insanlara dair anlattigi hikâyeleri ve insansevertigi ile babam ve bütün yasamimi beraber geçirdigim, yanimda büyüyen "çocuk" kardesim sekillendirmektedir..."Ben bir tasim!" demisti bir baba. "Ben çocuklarimin elini topraga degdirmiyordum, kiyamadigim için. Bir gün oldu, ikisini birden yitirdim. Ben buna katlanabiliyorsam; demek ki ben bir tasim!"... Anneleri-babalari, siyasetçiler anlatti bugüne kadar bu savasi. Bu kitapta bu sefer faili meçhul cinayetlerde öldürülenlerin, binlerle ifade edilen köy bosaltmalarina ugrayan ailelerin, binlercesi cezaevinde olan Kürtlerin, dagda yasamini yitiren gerillalarin çocuklari, kardesleri yani bu savasin üçüncü kusagi sözü aldi. Onlar anlattikça, Kürt sorununun hesapladigimiz sayilardan katbekat fazlasi oldugu ve hesap edilemeyen bir gerçeklik olan bu savasin sonuçlarinin, gün gibi ortada oldugunu gösterdiler. Kürtlerden sadece dilleri, kültürleri, kimliklerinin esirgenmedigini, çocukluklarinin yani bugünün çocuklarinin da esirgendigini anlattilar. Yasadiklarini, sirasiyla anlattiklarinda, çocuklar da inanamadi hayatlarina: "Hepsini ben mi yasamisim?" diyerek. Ve evet, ne yazik ki hepsini onlar yasamislardi...