Bir Ağaç Bir Kadın

Sükraz Farimaz 80'li yillardan gelen bir öykücü. Uzun bir suskunlugun ardindan, olgunlastirdigi, damittigi, her biri üzerinde titizlikle çalisip oya gibi isledigi öykülerini "Bir Agaç Bir Kadin" adi altinda toplayarak çikariyor okurun karsisina. Kiyi kentlerinden, kasabalarindan, amansiz kislarin yasandigi Anadolu kentlerindeki sikintilardan, yalnizliklardan, asktan ve yasamdan söz ederken, insan sicakligini, dogalligini da içtenlikle yansitiyor. Sükran Farimaz'in öykülerinde her zaman her yerde rastlayabilecegimiz, içlerinde tasidiklari yarali öyküleri ise asla bilemeyecegimiz siradan insanlar var. Kendi içlerine kapanmis, kirginliklarini disa vurmadan sessiz bir kabullenisle sürdürülen incinmis yasamlardan kesitler sunuyor Sükran Farimaz. Düsler ve çagrisimlarla beslenen öykülerde sözcüklerle duragan ve etkili resimler çizen yazarin abartisiz, yalin, yalin oldugu kadar da siirsel bir dili var. On öyküden olusan "Bir Agaç Bir Kadin"da yer alan su cümle ayni zamanda bütün öykülerin ortak paydasini olusturuyor: "Inciten ve onaran hayatti. Mutlak olan da."Ince Kapak: