Bitli Pileyboy

Kedileri, köpekleri, bir de seni sevdim demeyi o kadar çok isterdim ki...Henüz otuzundaki Ayda Türkan, rock yildizi kocasi Tolga'dan bosanirken, bekar bir kadin olarak kendisini nelerin beklediginden habersizdi. Oysa, ünlüler alemi ve Beyoglu, Ayda'ya hiç tanimadigi bir yüzünü göstermeye hazirlaniyordu.Bitli Pileyboy, sehirde yalniz bir kadin olmayi, ünlüler aleminde ask ve insan iliskilerini bütün çiplakligiyla gözler önüne seriyor. Erotik, melankolik... Ve elbette yine çok komik!Insanlar, dünyada neden bulunduklari gerçegini unutuyor, sürükleniyordu. Bütün bu güvensizlik dalgasi içinde, sevmeyi es geçiyorlardi. Sevmeyi sevismek saniyorlardi. Birden fazla insanla... Bu sekilde var olacaklarina inaniyor, bu sekilde mutluluga ulasacaklarini düsünüyorlardi. Kendilerini öldürdüklerinden habersiz... Avlaniyorlardi. Vahsi hayvanlar, kana susamis vampirler gibi. Av hiç bitmiyordu. Av, avciya dönüsüyor, döngü sürüyordu. Herkesin elinde birbirinin kani vardi. Herkes birbirinin eskisini giyiyordu.Ve ben, yillardir altin bir kafeste yasadigim bu ormanda, kafesini kirip özgürlügüne kanat çirpan aptal bir kus olarak yapayalnizdim. Ne yöne gidecegimi bilemeden günlerce, gecelerce uçtum. Kanatlarimi kirdilar, uçamaz dediler. Uçtum. Özgürlükle huzurun bir arada yasanamayacagini ögrenerek uçtum. Korkularimin esiri olmusken, korkusuzca uçtum.Sonunda onu buldum.Kim oldugu, ne yaptigi, neye benzedigi önemli degildi.Önemli olan, onu bulana kadar basimdan geçenlerdi."Kadinlarin onlarda ne buldugunu çözemedigim küçük çöplüklerin krallariyla doluydu sehir.Bitli mahallelerin pileyboylariyla."(Tanitim Bülteninden)