Dolambaç

Adinin Emilie oldugunu söyleyen Hollandali bir kadin Galler'in kuzeyinde eski bir çiftlik evine tasinir. Kocasini ve eski hayatini terk edip gelmistir buraya – ama neden? Neden ancak bir süreligine kiraladigi bir çiftligin bahçesini güzellestirmeye adar kendini? Neden bucak bucak kaçar herkesten? Ve neden kaçmadigi tek kisinin —bir geceligine çiftlikte konaklayan ve ardindan kalmaya devam eden bir genç adamin— varligi ona hem mutluluk hem aci, hem huzur hem de endise verir? Kimin nesidir, nasil bir kadindir bu "Emilie"?Her seyi bir çirpida anlatan bir roman degil Dolambaç; kafamizdaki soru isaretleri yavas yavas, "Emilie"nin eski hayatina dair hatiralari ve hâlâ Hollanda'da olan kocasinin onu arama süreci sayesinde siliniyor, taslar yerine oturuyor. Bakker, duygusalliga kaçmadan okurda güçlü duygular uyandiran, yalin cümlelerle en karmasik durumlari resmedebilen, karakterlerin iç dünyalarini ve ruh hallerini uzun uzadiya anlatmadan okura "hissettirebilen" bir yazar. Anlatimin sadeligiyle içerigin yogunlugu keskin bir tezat olusturuyor. Dolambaç da bu meziyetlerden nasibini fazlasiyla almis, son derece kendine özgü, içe isleyen bir roman.