Duygu Çöplüğü

Ölüyordu.Daha dogrusu öyle duyumsuyordu.Asil olan da kisinin duyumsadigi degil miydi?Yasami yasam yapan, zaaf, tutku, hirs, zevk, öfke degil miydi?Benligini terk etmisti artik bütün bunlar.Oysa pek ala eslik etmekteydi son yillarda kendisine.Can yoldasi olmaktaydi kahvesini içerken,ya da tüm çocuklugunun geçtigi semtintenha yollarinda, anilar ayaklarina dolasaraktek basina yürürken...