Gelinim

«Sevgi bir kere kalbe düstü mü,dilde de fazla sakli kalamazdi…»Adam ve kiz için geçmis fazlasiyla karanlik ve puslu, gelecek ise geçmisin hayaletlerinin üzerine kuruluydu. Simdiyse, kalpleri sevgiyle günden güne islenirken, ya bu karanligi aydinliga çevirecek ya da geçmisin hayaletlerine maglup olacaklardi.Geçmisin tüm acilarinin üzerine yapilan bir evlilik, genç çifte cennetten bir bahçe bahsedebilecek miydi? Yoksa cehennemin en kuytu mahzenlerinden birini mi sunacakti? Geçmis tüm gerçekligiyle kalplerini bir örümcek agi gibi sarmisken, ya bogulacak ya da kendilerini sevginin kollarina birakip nefes almaya devam edeceklerdi.Gerçek sevgi, tüm geçmisin izlerini silebilir miydi?Peki, küçük bir çocukken döküle göz yaslarini, yasanilan kimsesizligi unutturabilir miydi?