Gökyüzünde Gezebiliyorken

Sen de haklısın.”Elektrikler tekrar geldi ve birbirimizin gözlerinin içine bakakaldık. Eğer şu an bunu yazıyor olsaydım, güzel bir aşkın başlangıcı olurdu.
Sonunu bildiğim, nereye gideceğini gördüğüm güzel bir ilişki… Fakat gerçekte bu olayların hiçbirini bilemiyorsun. Aslında hayat bir yazar, sense kalemin ve kağıdınla insanlara aktaran bir aracısın. “Nihayet.” diyerek gözlerini kaçırdı ve toparlanmaya başladı. Ben de oturduğum yerden zor da olsa kalktım. Asansör benim katımda durdu. Kapıyı açıp çıkmak için adımımı attığımda “Aslında eserlerini okumak isterim. Yarın akşam bana gel, hem sohbetinle bu olayı unutturduğun için teşekkür niteliğinde bir kahve hazırlarım. Hem eserlerine bakar belki kendimce bir şeyler söylerim.” “Tabi, neden olmasın.” Diyerek gülümsedim “O zaman iyi sabahlar.”
“İyi sabahlar.”