Gülün Mucizesi

Bir mahkûm-yazar olarak taninan Jean Genet, Gülün Mucizesi'nde suçluya bir övgü yapiti ortaya koyuyor. Genet'nin agirlikli olarak ele aldigi siddet, escinsellik, toplumsal degerlerin çürümüslügü gibi temalar; bu kez ancak güçlülerin ve kurnazlarin yok olmaya direnebildigi acimasiz islahevi evreninin penceresinden yansitiliyor. Ikinci Dünya Savasi'yla yoklugun kendini daha da beter biçimde hissettirdigi Fortevrault islahevinin küçük suçlulari bir parça tütün veya kara ekmek için bedenlerini ve ruhlarini büyüklere sunmakta duraksamazlar. Bu kokusmusluktan arinmayi bir tek Harcamone basarabilmistir.Genet, gözünde idollestirdigi idama mahkûm Harcamone'un infaza hazirlandigi gece, Fontevrault'nun gerçekligi ile idamin büyülü atmosferi arasinda siirsellik yüklü bir yolculuga çikar. Bir suçlunun, daha dogrusu suçlu oldugu varsayilan genç Harcamone'un yüregine inen kara adamlar, orada bir mucizeyle karsilasacaktir. Yargiç, avukat, papaz, cellat dörtlüsü insanlik adina karar veren bir kötülük kumkumasi olusturmustur sanki. Toplumun kara vicdanini simgeleyerek Genet'nin disladigi ve dislandigi topluluklarin sözcüleridir onlar...