Kalbimde Bir Şiir Gizli

Bana en sevdigin siiri söyle sana kim oldugunu söyleyeyim!Yeryüzünün en eski sesi siir, sanatin her alanini sözün anasi olarak hep besledi.Siirin gücü, edebiyatin öykü ve roman macerasina öncülük etti.Sözün yalvaci sairlerin, yüz yillardir süren amansiz kosusu, insanliga yaraticiligin en yüksek ürünlerini sundu.Belki bu nedenle insanin siirle iliskisi ekmek ve su ihtiyaci gibi vazgeçilmezdir. Sözün hasidir siir. Her sanatçi için, suyu hiç eksilmeyen bir kaynaktir.Her bir siir, günlük yasantimizda, hatiralarimizda, gerçekle yüzlestigimiz zorlu anlarda bir deniz feneri gibi yol gösterir bize. Siirle iletiriz sevgiliye hislerimizi, siirle aglar ve güleriz açik ya da gizli. Anlatmakta zorluk çektiklerimizi, sairin iki dizesiyle söyleyiveririz en anlasilir belki de en zor dilde.Çok sevdigimiz siirler vardir. Bizim olan, büyümemize, geçmise ve hatta gelecege taniklik eden; kalbimizden hiç düsürmedigimiz. Iste bu en sevdigimiz siirler bizi bize en dogru anlatan sözlerdir. Kisiligimizin aynasidir sanki o siirden gelen o ölümsüz sesler. Hepimizin kalbinde sakli bir yüz gibi en sevdigi bir siir yok mudur 'bu benim' dedigi?Cezmi Ersöz, sözün anayurdu bu ülkede, siirin essiz örneklerinin söylenip, yazildigi bu topraklarda, en sevilen sanatçilara en sevdikleri siirleri sorarak bir gül bahçesi olusturmus: Kalbimde Bir Siir Gizli. Kimi sanatçi, tek bir siir adi söylemis, kimileri birden çok, ama bir tanesini seçmek zorunda kalmis. Ayni siiri seçenler olmus hiç habersiz birbirinden. Ama hiçbir sanatçi, ' ben siir bilmem, anlamam' dememis gül bahçesinden gül seçerken.Insanin ilk ve son sözü siiri yasatmaya adanmis bu kitapta yer alan dizeler, aslinda hepimizin en sevdikleri. En sevdiklerimizin de en sevdikleri. O zaman kim oldugumuzu çok iyi biliyoruz, kalbimizdeki siirleri bir daha okuyup, yasarken, yasatirken.Yelda Karatas