Kan Tomurcukları

Sancili bir süreçtir yazmak. Çetrefilli bir yol, dik bir yokus, tehlikeli bir inis bazen. Kimi zaman tek bir satir bir geceye, kimi zaman bin geceye mal olur. Kimi zaman saganak olur sözcükler, bardaktan bosanircasina yagar. Bazen tek bir damla düsmez çorak sayfalarin üstüne; kalemi tutan el sizindir, irade kendisinin. Gün olur bir kahraman sürükler sizi pesinden; tatli bir rüya, korkunç bir kâbus olur. Dikilir uykularinizin önüne, kâh hayal olur, kâh gerçek. Sarar bütün evrenini insanin. Bitmez sanirsin bu yol, bu yokus çikilmaz, inisin sonu yok. Bitti mi biter oysa. Bitti mi gider. Artik ötekiler gibisindir yazdiklarinin karsisinda. Iste bu kadar sana ait ve bu kadar senden uzak oldugu için zordur yazmak. Bu yüzden talibi de azdir. Bu zorlu yolun matlubu sevgili Halil, yolculugunda basarilar dilerim.-Yrd. Doç. Dr. Demet Sanci Uzun-Senem, büyüyen bir sanciyla kendisini kasip duruyor, vücudunda gezinen sancinin nedenini bir türlü anlayamiyordu. Gözlerini açtiginda, demirlerin el ele meydana getirdikleri huzur yatagini göremedi. Ranzada degildi. "Nerdeyim ben, nerde?" diyordu kendi kendine. Duvarlar farkli boyada, etraf farkli bir kokudaydi. Birkaç resim tablosunun ve agir sis kokusunun altinda ezilen bir ruh yatiyordu. Yataktan dogrulmak istedi ama yapamadi. Yaninda sizmis kalmis bir bedenin varligini hissettiginde, Mehmet oldugunu düsünerek sevinçle beline sarildi ve yanaklarindan öptü. Hayir, bu koku Mehmet'in kokusu degildi! O böyle kokmazdi. Nasil bir karanlikti bu...(Tanitim Bülteninden)