Kara Defter

Kara Defter çilgin, tutkulu, zekice süslenmis, cicili bicili, göz kamastiran bir fantezi; aslinda tam da genç bir adama yarasan bir kitap. Durrell'in 24 yasindayken çiktigi bu ruhsal ve cinsel serüven, bu sözünü sakinmayan, gözüpek günce, alabildigine açik saçik, hatta tiksindirici, sagliksiz, ama canlandirici, sivri dilli, bolca güldüren, kendine aciyan, ama kendisiyle dalga geçen, her seyin ötesinde de, gerek üslup gerekse içerik açisindan, dönemin hiçbir genç yazarinin yeltenemeyecegi kadar yenilikçi. Lawrence Durrell bir savas alani olarak gördügü Kara Defter için söyle diyor: "Mumyanin sargilarini parçalamaliydim; kitapta Ingiliz usulü ölüm olarak simgeledigim, kültürel kundak bezini. Tek amacim, içeride dile getirmeme degecek bir sey bulunup bulunmadigini görmekti... Ün pesinde degildim, kendi sesimi duymak bana yetmisti." Basilmasi için Henry Miller'in önayak oldugu bu otobiyografik kitap için bir elestirmen son derece yerinde bir saptamada bulunuyor: "Muayeneden önce soyunmani söyleyen doktorun ahlaksizligindan kuskulanmazsin, öyle degil mi? Ayni güveni, kuskulanmama ayricaligini neden yazarlara tanimayacak misiz?" Durrell numara yapmiyor; kitabin bunca çarpici olmasinin nedeni de bu.