Kayıp Bozkurtlar

Hey devrimciler! Ne siz ne de biz... Hepimiz kaybettik. Acaba bizim bogazlasmamiz ve cenazelerimiz üzerinden kimler nemalandi, bugün bile o kanli kavgamizin mirasini tepe tepe kullananlar kimler? Sorumlularin cezalandirilmasina ragmen 2 milyon Asena o porno kasetleri hiç affetmedi ve sandikta öfkesini gösterdi... He seyi çok iyi bildiklerini ve hareketin her seyinin kendilerinden sorulmasi gerektigini düsünen, ülküdaslarini küçük gören ve önemsemeyen, telefonlarina ulasilamayan, birakilan mesajlara dönmeyen, narsist ve megoloman sözde ülkü beylerden ve devlerinden biktim. Kibirlerinden ve tafralarindan yanlarina yaklasilmayan, her daim kulaklarindan inmeyen cep telefonlariyla sanki çok önemli ve gizli isler takip ediyormus gibi esrarli çalimlarla dolasan eski teskilat yöneticisi agabeylerden, sevgi ve saygi baglarinin tamamen yok olmanin sinirina gelmesinden, kimsenin kimseyi sevmemesinden biktim. Mücadelesini tarihine, topraga verdikleri dava arkadaslarinin hatiralarina saygili, hiçbir dünyevi beklenti ve hesap pesinde olmayan ama umutlari artik tükenmeye baslamis, kafalari karmakarisik olmus yüz binlerce ülkücü... Son Bozkurtlar, son samuraylar... Içine düsülen kimlik bunalimindan, hedef ve söylemlerdeki ciddi sapmalardan ve muglakliktan bahsetmiyorum bile... Gittikçe büyüyen ahlaki erozyondan, yillardir tutulmayan ve tutulmayacagi anlasilan gerçek bir yemin metninin hala okutulmasindan, verile sözleri tutmama edepsizliginin bir kanser gibi yayginlasip harekete yerlesmesinden, ülkücülügü maske yaparak sahsi menfaat elde etmek isteyen, bunun için ülküdaslarina yalanlar söyleyerek, onlari kandirip dolandirarak köseyi dönmeye çalisana haksizlardan, yozlasmadan, çürümeden biktim. Hatta kendi yozlasmalarimdan, kendi çürümelerimden ve mükemmel bir ülkücü olamayasimdan bile biktim.