Kırılganların Yönetimi

Güvencesizligi sadece ekonomi kategorileriyle düsünebilir miyiz? Yani yalnizca issizlik, esnek çalisma, düsük ücretler ve sosyal güvenceden yoksunluk olarak algilayabilir miyiz? Yoksa Isabell Lorey'in tartismaya açtigi üzere ekonomik güvencesizlik hayatta kalma ve kendi kudretlerini gerçeklestirme önündeki çok daha büyük bir olanaksizligin sadece bir boyutu mudur? Lorey, kirilganlik, kirilgan, kirilganlasma ve kirilganlik hali gibi kavramlari tam bu tartismanin merkezine koyuyor. Lorey'e göre bugün içinde bulundugumuz neoliberal kosullar, yönetim stratejileri ve dispozitifler, yasam karsisinda kirilgan hale gelen bizleri yeni bir öznelesme sürecine dâhil ediyor. Ve bu yeni öznelesme, kirilgan olma ve kirilganlasma tehlikesi üzerinden bizi sürekli sermayeye ve devlete boyun egmeye zorluyor. Elbirligimizin toplumsal kudreti yerine rekabetçi, kendi kendini piyasaya sunmayi dayatan bireyselci tepkilerimizi örgütlüyor. Kirilganlik ve onun ekonomik tezahürü olan güvencesizlikten duyulan korku ve kaygi hepimizi kusatiyor. Öyle ki kirilganliktan ve güvencesizlikten, hükümetlerin basariyla uyguladiklari güvenlik önlemlerinden ve siddetten kaçinmak için ya yönetebilecegimiz alanlarimiza, örnegin aileye siginiyor ya da kurucu olmayan tepkisel eylemliliklere girisiyoruz. Lorey ise kirilganlik halini bir kader gibi ya da disaridan kaynakli bir magduriyet gibi yasamayi reddetmenin ötesine geçmeyi ve kuruculugu önceleyen bir toplu çikis (exodus) yaratmayi öneriyor.(Tanitim Bülteninden)