Koğuş

Seni kovalayan anilarinsa kaçip saklanamazsin.Yüzlesmekten baska çaren yok.Söyle bana, Kocan seni daha önce hiç görmedigini söylüyor.Ve herkes bir çocugunun olmadigini iddia ediyor.Kimse sana inanmiyorken kime güvenebilirsin?Peki aslinda sen kimsin?Gece yarisi bir anda karsisina çikan bir araba ve oglunu kendisinden söküp alan dövmeli bir kol…Sybille'nin hatirlayabildigi tek sey budur. Simdi penceresiz bir kogusta yatarken karsisindaki doktor ona iki ay komada kaldigini söyler. Çocugunu sordugundaysa kendisine çocugunun olmadigi cevabi verilir. Durumu anlamlandiramayan Sybille kogustan kaçar. Evini bulmayi basarip kocasina kavusunca kâbusunun sona erdigini düsünür ama yaniliyordur. Çünkü kocasi onu reddetmekte ve bir çocuklari olmadigini iddia etmektedir. Sirlar aydinlanmaya basladiginda ise Sybille kâbusunun daha yeni basladigini anlayacaktir.“Ilk sayfasindan itibaren okuyucuyu kendine çekiyor ve yakasini bir an olsun birakmiyor.” Huffingtonpostde“Heyecan dozu yüksek bir psikolojik gerilim, size dogru sandiginiz her seyi unutturacak.” Bücherrezensionenorg“Strobel tüm kitap boyunca seytani zekâsini sonuna kadar kullanmis. Normallik ile delilik arasinda gidip gelen, insani diken üzerinde tutan bir hikâye.” Krimi-couchde.