Kürt Sineması: Yurtsuzluk, Sınır ve Ölüm

Kürtler ancak 21. yüzyilda kendi kimlikleri ve dilleriyle sinema yapmaya basladilar; sinema sanatinin bir yüzyili devirdigi, bütün ülke sinemalarinin öyküde tekrari yasadigi bir yüzyildan sonra. Kürt sinemasinin her geçen gün uluslararasi festivallerde daha çok filmle temsil edilmesi, Yilmaz Güney gibi bir efsanenin ardindan Bahman Ghobadi ve Hiner Saleem'in kazandiklari ödüller, Kürt gençlerinin sinemaya yönelmesini sagladi. Sinema Kürtler için neredeyse en önemli 'kendini anlatma' aracina dönüstü. Bu kapsamiyla Kürt sinemasi, sinirlar içerisindeki kayip bir ülkenin, kaybolmus bir sinemasi olmaktan kurtulamiyor. Yine de umutla ve inatla çekilmeye girisilen Kürt filmleri, çesitli tarihsel, siyasal ve ekonomik sebeplerle içine kapanmis/kapanmak zorunda birakilmis bir halkin artik disariya ses vermesini, disariya açilmasini temsil etmektedir.