Kutsal Sanat

Din bilimleri özellikle Kantçi fenomen-numen ayrimi sonrasi analitik bir çizgiye kaymis, sadece ülkemiz düsünürleri degil Batili çevreler tarafindan da inananlarin dinî yasantilarindaki estetik boyut ciddi bir biçimde arka plana itilmistir. Modern bilimlerin rasyonel ve çikarimsal yöntemlerinin etkisinde kalan, genelde din bilimleri özelde ise din felsefesi disiplini, kavramsal çerçevelerini söz konusu bu analitik düsünce ekseninde sekillendirmektedir. Ayrica bu disiplinin günümüzde, inananin dinî/estetik yasantisina dair dogrudan, canli, dinamik ve insan varligini bir bütün olarak yansitacak sekilde kusatici bir yapi ortaya koyamadigi da görülmektedir. Son yillarda analitik felsefenin etkisinde kalan ve dindar müminin dinî/kutsal tecrübesini ihmal eden din felsefesinin sanat (estetik) ile kurulacak bir baga ihtiyaci vardir. Bu çalisma gerek Batili gerekse Dogulu düsünürlerin gelistirdikleri akim ve disiplinler üzerinden, kutsal ile sanat arasindaki irtibatin din bilimlerinin konu basligi olarak belirlenmesi gerektigi yönündeki iddiadan hareket etmektedir.Kutsal bizatihi idrak disi olmasina ragmen farkli form ve araçlarla kendini bu dünyada disa vurmaktadir. Sanat bu disavurum yollarindan en hayati olanidir. Ülkemizde bu alanda yapilan arastirmalarin yetersiz oldugu görülmektedir. Bu çalismada gerek kutsalin kendini sanat araciligiyla tezahür ettirmesi, gerekse inananlarin sanat araciligiyla kutsali tecrübe etmeleri hususu felsefi, fenomenolojik, teolojik ve mistik perspektifle ele alinip incelenmistir. Ne sanatsiz bir din algisi ne de sanat felsefesine basvurmayan bir din felsefesi mümkündür. Dini (kutsali) göz ardi eden bir sanat felsefesi gibi sanati ihmal eden bir din felsefesi de bir yönüyle daima eksiktir. Elinizdeki bu eser, sanat (felsefesi) ve din (felsefesi) arasinda son zamanlarda kopan organik bagin tekrar kurulmasi girisimidir.