Leyl ü Nehar Aşk

Düğüm ,daha ben çok küçükken atılmıştı. Usta bir ses avcısı olan babam, "yağmursuz kalıp, kurak yaşama! diye bir yumak bulut bırakmıştı gönül dağımın zirvesine. Ben büyüdükçe, bilinçlendikçe, o bulut da sürekli büyüdü benimle. Sözü, bengi-su'ya, sesi ahenk yağmuruna, vakti gökkuşağına, ilhamı kozmik bir döllenmeye dönüştürmek için, 1942' den beri, damarlarını çatlatmadan oynuyorum o bulutla. Edebiyat dünyamızın gül bahçelerine, lale tarlalarına içire içire yağmurlar yağdırıyorum. Kayışkıran, ayrık ve pisipisi otları da nasibleni-yorlar bundan. Her damla bir zikir kuşu, her şiir bir aşk mektubudur. Böylesine bir bereket, kültür medinemizin varoşlarında yaşayıp, çürük topraklardan çanak-çömlek yapan ya da dokunmadan dağılan kerpiçler döken zenaatkarların hoşuna gitmese de, benim için ince bir sanat, kutsal bir mesajdır. Çocukluğumdan beri öteleri düşler ve hep zirvelere bakarım. Uçurumlara sarkarak çiçek toplarken de gözlerim kararmaz, başım dönmezçünkü ben gerçek bir sanatkarım, işimin tılsımını nok-sansız bilir ve işin zor olanını, çilelisini severim. Denklemler kurmaya, şifreler çözmeye meraklılar için, (A) noktasından (B) noktasına doğru eğilmeden, kırıl- madan giden bir doğru çiziyor ve diyorum ki; kısacası ben buyum işte...