Merhamet Dilercesine Gökyüzüne Bakmak

"Rüzgâr görevini yapiyordu, ben sahidim. Agaçlardan can çekiliyordu. Göçmen kuslaari gönül rahatligiyla yollarina ugurladigim günlerden biriydi. Adlandiramadigim bir agirliga kapilmistim. Hüzünlü bâl içindeydim. Mevsim dönüyordu, ben sahidim, agaslardan can çekiliyordu." Ahmet Sari; normal-disiligin, alisilmamisin, siradisinin öyküsünü yaziyor. Bir oglan gibi büyütülmeye çalisilan Aliye'den, hayatina bir anlam arayan, bir sevgi, bir sevgili arayan, büyük bir mutsuzlugunun içinde debelenen öykü kisisine, kafalarindan birbirlerine yapisik olarak dogmus ikizlerin dramlarina uzanan çizgide, trajik bir düzlemde gelistirilen bu "biçaksirti" hayatlar ve insanlar, bir cinnetin, bir uçurumun kiyisindan anlatiliyor. Öykülerde, 'kahraman anlaticinin beli ayrintilara nüfuz etlen bir dil, normal-disini, stradisi durumu, daha çok insan bedeninden hareket ederek bulmaya çalisiyor. Dünya edebiyatinda normal-disiligin izini sürüp bilimsel incelemeler yapan Sari, bu defa kalemini kinindan siyirip kendi öykülerinin ardina düsüyor.Abdullah Harmanci