Naneli Şeker

Geçiciliginden süphe olmayan bir dünyada, gölgelenen bir âlemi seyrederek yasiyoruz. Eline kalem alanlar, gördüklerini kendi durduklari yerden kendi ufuklarinca tarif etmeye çalisiyorlar. Naneli Seker böylesi bir ugrasinin izlerini tasiyor. "Naneli seker tadinda bence hayat. Hafif buruk bir hali var. Sekeri az serinligi fazla sanki." diyen Hatice Egilmez Kaya, insan olmanin üzerimizde biraktigi anlasilmasi ve anlatilmasi güç etkiden dem vuruyor.Susmak ve konusmak arasinda mekik dokumakla geçer ömürlerimiz. Yasadikça yasamak isteriz bazen, bazen de "alip basimi gitsem" deriz. Uyurgezerlerin anlasilmaz bos vermisligi var kimi yüzlerde. Aheste hareket ediyor çevremizde bazilari. Kimimiz tarifsiz bir telas içinde, kimimiz dervisane bir olgunlukla bakiyor gökyüzüne. Yürüyenlerimiz var, kosanlarimiz da. Duranlarimiz, düsenlerimiz, sakinlerimiz, bekleyemeyenlerimiz... Naneli Seker'in satir aralarinda asinasi oldugumuz tüm bu zitliklar raks ediyor tipki dünyanin ta kendisi gibi.Varligimiz evreni sayisiz parçaya bölmüs. Hüzünlerimiz, sevinçlerimiz, gözyaslarimiz, kederlerimiz, endiselerimiz, umutlarimiz var bizim. Her birimiz yumrugumuz kadar zümrütten bir köske kilitleriz onlari. Hatice Egilmez Kaya Naneli Seker'deki yazilarinda gönül köskünden devsirdiklerini okurlariyla paylasmis. Söz ki ehline söylenir.(Tanitim Bülteninden)