Okumak, Yazmak ve Yaşamak Üzerine

Akilli insan her seyden evvel istiraptan ve tacizden azâde olmak için çabalayacak, sessizligi ve bos vakti, dolayisiyla mümkün olan en az sayida beklenmedik ve tehlikeli karsilasma ile birlikte sakin, mütevazi bir hayati arayacaktir; ve böylelikle sözüm ona hemcinsleriyle çok az bir ortak tecrübeyi paylastiktan sonra, münzeviyane bir hayati tercih edecektir, hatta eger büyük bir ruha sahipse büsbütün yalnizligi seçecektir. Hayatta nasilsa edebiyatta da öyle: Her nereye dönseniz derhal kendinizi düzelmez, yola gelmez bir insan güruhuyla karsi karsiya buluyorsunuz, her tarafi her bir köseyi doldurmuslar, tipki yaz sinekleri gibi sürü halinde her yere dolusup her seyi kirletiyorlar. Bir yigin berbat kitap, gidasini bugday basaklarindan alan ve sonunda onu bogup kurutan edebiyatin istilaci yabani otlari da öyle. Insanlarin zamanini, parasini, dikkatini -ki bunlarin mesru hak sahibi iyi kitaplar ve onlarin soylu hedefleridir- gasp etmektedirler.Dolayisiyla okumak söz konusu oldugunda nerede duracagini bilmek çok önemli bir seydir. Geri durulacak yeri kestirmedeki maharetin esasi, zaman zaman neredeyse salgin halinde yaygin olarak okunan herhangi bir kitabi, sirf bu yüzden okumaktan israrla uzak durmaktir denebilir, sözgelimi sebepsiz gürültü samata koparan, hatta yayin hayatina çiktiklarinin ilk ve son yilinda birkaç baskiya ulasabilen, sonra da unutulup giden siyasi veya dini risaleler, romanlar, siirler ve benzeri böyledir. Schopenhauer