Piç

Piçlerin çocuklari olmaz.
Piçler, asik olduklari kadinlarin kendilerini kurtaracaklarini düsünür. Oysa hiçbir kadin dünyaya bir piçi kurtarmak için gelmemistir.
Piçlere sir verilebilir. Ölümleriyle son bulan sirdasliklari vardir.
Piçlerin cinsel hayati düzensizdir.
Piçlerin bedenleri ve akillari, diger insanlarinkilerin aksine nasirlasmaz. Onlarin nasirlasan tek yerleri ruhlaridir.
Piçler sadece kendi asklarina saygi duyarlar. En yakin dostlarinin kadinlarina dil ve el uzatabilirler. Bu durumda piç tabii ki suçlu, ancak piçlik mesrudur. Piçler düzensiz hayatlarinda düzenli olarak içki içerler. Belli sayidaki kadehten sonra sarhos olup sizarlar. Sizdiklari yerin adi huzurdur.
Piçlerin babalariyla olan iliskileri mezar tasi kadar soguk, yeni dökülmüs kan kadar sicaktir.
Piçler insan öldüremedikleri, agir suçlar isleyemedikleri, korkak ve hain olduklari için yasadiklari yerleri zorunlu kalmadikça terk edemezler.
Piçin davranis ve tercihlerini sadece bir baska piç kabul edilebilir olarak degerlendirir ve "Neden?" diye sormaz. "Neden" sorusu piçligi yok eder.