Sabah Yolcuları

Acemilikten uzak bu ilk kitapla baslayan öykü serüveni, Hepçilingirler'in, hayata ve edebiyata bakisinin temelini koruyarak nasil gelistigini anlamak açisindan çok degerli bir belge niteliginde. Üstelik sadece yazarinin degil, Türk öykücülügünün de aldigi yolu anlamakla ipuçlari sunuyor.
Hayata toplumcu gerçekçi bir açidan bakan bu öyküler, yazarinin kaba bir siyasalliktan uzak, insani anlamayi ve anlatmayi, yasamin kendi içindeki devingenligini yansitmayi amaçladigini gösteriyor öncelikle. Ancak, bir kez daha belirtmekte yarar var: Kaba bir ögrencilikten alabildigine uzak olan bu öyküler, dogrularin tartisilirligi ilkesine öncelik taniyor; bu nedenle de okura bugün de çagdas bir tat sunabiliyor.
“Birdenbire degisti Menekse. Artik kendini gizleyemezdi benden. Karsimdaki, ana Menekse'ydi. Yalan söyleyemezdi artik. Bana hiç bakmiyordu. Gözlerini denizin üstündeki bir noktaya dügümlemis; önüne topladigi bacaklarinin üstünde ellerini simsiki kenetlemisti.“
(Tanitim Yazisi'ndan)