Susmanın İki Yakası

Yillardan sonra günesin batisini, yolculuk ettigim otobüsün camindan seyrederken valizimde sürüye sürüye tasidigim kadini, hangi duraga birakacagimi bilemedim. Yan koltukta hüzünlerini toplayip dagitan bir adamin ölülerle konusmasini dinledim bir süre. Nasil bir seydi ölüyü kiskanmak? Dahasi ikiye bölünmek nedir? Geçmis; gitmis iste!.. Irmaginin rengini, fark edemeyen azaldim der... kiymet bilmeyense çogaldim dermis: Bense sevmek istiyorum... Yasamak. Masanin basini döndüren iki çift elin alismasi gerek meske. Çalimlamak gerek ayriligi ve de hastaliklari... Serin gölgeler. Inandigim!.. Dingin bir aksam olacak belli. Günesin son isiklari tepelerin ardinda kaybolurken valizdeki kadinin usulca fisildadigini duydum. “Hayat sifir, ben bir”!..Döndü Açikgöz