Sustu Kasım Rüzgarı

‘‘Ben buraya ilk geldigimde bu agaç'' deyip durdu ve birkaç saniye sonra ‘‘Bu agaçlar yesildi'' diyebildi. Bunlari söylerken gözleriyle camin disindaki yapraklari sararmis elma agacina bakiyordu. Ana, kizinin baktigi yöne dogru dönüp, ayakta kalmak için rüzgâra direnen sari yaprakli agaca bakti ve ‘‘Keske hep yesil kalabilseler'' diye mirildandi kendi kendine. Saatlerce oturdugu yerden kizinin ince narin ellerini oksayip gözlerine bakti; içi kan agliyordu, ama duygularini kizina fark ettirmemeye çalisiyordu.