Türk Tarih Tezinden Türk-İslam Sentezine Tarih Ders Kitaplarında (1931-1993)

Tarihin, ulus-devletler çaginda milli hissiyati muhasara altinda tutmak, egitimi biçimlendirmek, kusaklari "yetistirmek" konusunda nasil ise kosuldugunu biliyoruz. Etienne Copeaux, Türkiye'de 1931-1993 arasinda kullanilan tarih ders kitaplarindaki güzergâhi takip ederek milli "egitimimiz"deki tarih "tez"lerine egilip; Türk Tarih Tezi'nin insa edilisinden baslayarak siyasi dönem ve iktidarlara, oralarda hâkim zihniyetlere, egitimi milli güvenlik siyasetlerinin uzantisi olarak kurgulayan ve beka paradokslarini egitimin bir parçasi haline getiren egilime dikkat çekiyor. Cografya bilgisinden komsularla iliskilere, tarihi algilama ve ögrenme biçimlerinden tarihi anlatirken kurgulanan dile ve vurgulara genis bir alanda tarih tezlerinin nasil konumlandigini arastiriyor. Copeaux, Türkiye'de 1930'dan itibaren okutulan tarih ders kitaplarini söylem, ideolojik içerik ve simgesellik açisindan inceliyor. 1970'lerden itibaren Türk-Islâm senteziyle perçinlenen sürece dair bizim belki de artik dogal saydigimiz olgulara "disaridan" ve bilimsel bir gözle bakarak yaptigi çarpici saptamalar "milli egitimimiz"i tekrar düsünmeyi zorunlu kiliyor.