Tutkulu Bir Oyalanma

“Kitaba daliyorum, pencereden bakiyorum. Caddeden birkaç yol ayriliyor. Sehrin kalabaligi bu yollara hizla dagilarak akiyor. Ara yollar dar sokaklara açiliyor, birkaçi çikmaz sokak; insanlar gölgelerinin, gölgeler artlarindan kararan kaldirim taslarinin pesi sira kayiyor caddeden. Günes batiya dönmüs yüzünü... ... Hayat bu; serpistiren kar, kendileri bir birbirine karisan, renkleri karismayan kirli çamasirlar, çocuklugumuzdaki ulasilmaz makina, gülümsediginde gözleri kisiliveren Nadia, koskoca bir devri anlatan kalin kitap, arnavut tasli kaldirimlar, mostar ve altindan hizla akan su.“ (Arka Kapak)