Ufka Bakan Gemiler

Yillar sonra, gökyüzünde yine martilar vardi. Onlara bakip gülümsedim. Nereye gidiyordum?"Kalemi Istanbul olanin, dümeni dalga olur,' dedi martilar. Kimse duymadi. Kalemim Istanbul'du, dümenim dalga.Küreklere asiliyordum. Ben dumandim, Natya duman alti. Kaptan Kriekosk'un disi yavrusu. Oya gibi kizdi. Sahilde votka, sandalda deniz kokacak kadar edep erkân sahibi. "Çook eski bir ayin on dördünde, on dördümdeydim," dedim ona; "her yan nasil da kapkara denizdi." "Aslinda," demisti babam, "denizin dibi de görünürdü Galata Hamami'nin kurnalarinin dibi gibi, eger gökyüzü bu denli koyu olmasaydi." Benden de küçüktü babam, çocuktu. Acayip hayal kurardi.Iskelede ayilirdi. Ne Santa Maria, ne Italya! Kaptan Kriekosk... O zaten yoktu.Uzaklara bile uzakti ya babam... Tanrisal sandigin çogu sey sanrisaldir, demisti. Ask gibi, hayat gibi...