Uyku

"Herkes uyur. Uyku, geçmisle bugünü birbirine baglar. Uyku sindirir, yaralari sarar. Uyku, zenginle fakiri, kadinla erkegi, insanla hayvani esitler. Benden baska herkesi." Belçikali yazar Annelies Verbeke bu ilk romaninda uykusuzluk çeken Maya ile gecenin içinde karsilastigi ruhdasi Benoit'nin hikayesini anlatiyor. Maya önceleri yakinlarinin önerdigi balli sicak süt, gevseme terapisi ve çesitli benzeri yöntemlerle uyumaya çalisir ama basarili olamaz. Kendisini anlayamayan ve yaninda misil misil uyumaya devam eden sevgilisi Remco ile yollari ayrildiktan sonra hayati degisir ve kendisini daha da yalniz hissetmeye baslar. Çogunlugun evlerinde, yataklarinda uyuyarak geçirdigi gece saatlerinde Maya sokaklarda gezinir. Bu gezintilerden birinde tanistigi, kendisi gibi uyumayan Benoit için "Sadece bir uykusuzla anlasabilirim çünkü digerleri beni anlamiyo" diye düsünür. Roman, iki kahramanin anlattiklari kendi hikayeleri ile degisik ve derin bir boyut kazaniyor. Her iki uykusuz da tercih etmedikleri halde geceleri uyuyan, gündüzleri çalisan büyük çogunlugun sürdürdügü düzenli hayatin disinda kaliyor ve o noktada yan yana düsüyorlar. Verbeke'nin karakterleri duygudaslik beslemekten kendimizi alamayacagimiz, normal bir hayat sürme özlemleri yüzünden istirap çeken, o özlemler ve beklentilerle disaridaki yüzeysel hayatin kendilerini tatmin etmeyeceginin bilincide olan insanlar. Yazar isabetli, güçlü metaforlarla hikayesinin temelini saglamlastiriyor. Uyku, insanlari etkilemek, güldürmek, biraz birbirlerine yaklastirmak isteyen bir yazardan, hayata ve hayatin insana sundugu deneyimlere derin kavrayisli bir bakis... Bir tutam ironiyle çesnilendirilmis, hem özlü hem de siirsel, sahici bir dayanisma girisimi...