Zikir

Efendimiz (s.a.v.) onun sadik dostu Hz. Ebubekir (r.a.) Medine'ye hicret ederken, izlerini süren mekkeli müsriklerden korunmak için Sevr magarasi'na gizlenir. Gerek magaraya giderken, gerekse magaraya sigindiklarinda Hz. Ebubekir'in tek korkusu vardirAllah'in Resulü'nün basina bir sey gelmesi... becerikli bir iz sürcüsü, Mekke askerlerini Sevr magarasina kadar getirir. Askerler magaranin önüne geldiklerinde Efendimiz (s.a.v.) sakindir. fakat, Mekkelilierin konusmalarini ve ayak seslerini duyan Hz.Ebubekir'in (r.a.) endisesi hayli artar. korkulu bir halde: "Ya Resulallah benim ölmemin bir önemi yok. Ama sana bir kötülük yaparlarsa, bütün ümmet helak olur." diyerek endisesini dile getirir. Efendimiz (s.a.v.) ise; huzur telkin eden haliyle onu en güzel sekilde teselli eder:"Tasalanma! Allah bizimle beraberdir..." Ve magara arkadasina ilk zikir talimatini verir: "Dilini damagina yapistir ve içinden gizlice haykir: Allah, Allah Allah..."Peygamberimiz'in (s.a.v.) söyledigi sekilde Allah'i anan hz. Ebubekir'in kalbi, feraha kavusur... Üzerlerine ilahi bir suskunluk inerartik ne korku kalir gönlünde Hz. Ebubekir'in ne de zerre kadar tasa...Insan, Allah ile kendisi arasindaki manevi irtibati saglamak için O'nu hatirlayip anma ve emirlerine uyum saglama durumundadir. Esma-i hüsna, ilahi sifatlara , tesbih, tahlil, tahmid ve dua cümleleri dil ile zikir kapsami içinde yar alan ve Allah'i hatirlatan vasitalardir.(Tanitim Bülteninden)